Historia szkoły

Początki dzikowieckiej szkoły wiąże się z erygowaniem parafii w Dzikowcu w roku 1572 za panowania Zygmunta Augusta. Przy kościele parafialnym organizowano szkołę parafialną, w której uczono religii i śpiewu kościelnego. Szkoła parafialna w Dzikowcu wymieniona jest w źródłach historycznych w roku 1604. Uczył wtedy Paweł z Mielca. Wymienia się ją jeszcze w źródłach z roku 1646 i 1676. W okresie rozbiorów w roku 1786 cesarz austriacki wydał nakaz zakładania szkół w koloniach. W Dzikowcu istniała wówczas kolonia niemiecka Wildenthal. W roku 1802 w środku kolonii adaptowano stary zajazd karczmy na budynek szkolny z dwiema salami i mieszkaniem dla nauczyciela. W roku 1805 zasadnicza ustawa szkolna wprowadzała we wsiach szkoły ludowe. Najniższa stopniem organizacyjnym była szkoła trywialna, w której uczono religii, czytania i pisania po niemiecku, rachunków oraz pisania podań urzędowych. Szkoły takie miały być zakładane w każdej parafii i obejmować uczniów w wieku 6-12 lat. Wyższymi organizacyjnie szkołami były szkoły główne, przeznaczone dla młodzieży męskiej, która miała przygotować się do rzemiosła oraz szkoły normalne, które istniały w stolicach krajów wchodzących w skład cesarstwa. W Wildenthalu powstała szkoła trywialna. Jednymi z pierwszych nauczycieli byli Tomasz Jasiewicz i Jan Kotyrha. W roku 1831 uczęszczało do niej 60 chłopców, głównie z rodzin kolonistów niemieckich. Od 1910 roku kierownikiem szkoły był Walerian Jeziorkowski. W latach 1919 -1933 funkcję nauczycieli pełnili: Mikołaj Batiuk, Antoni Kościółek, Franciszek Mazur, Jan Piekara, Józefa Piekara, Filomena Batiuk, Stanisław Wilanowski, Kazimiera Bąk. Szkoła miała bardzo trudne warunki lokalowe. Wynajmowano salę u gospodarzy w Nowym Dzikowcu i świetlicę gromadzką. Była to szkoła II stopnia z czterema nauczycielami, nauka trwała 7 lat ( dwa lata kl.VI). Uczęszczało do niej od 180 do 215 uczniów. Jesienią i zimą frekwencja była wyższa niż w pozostałe miesiące roku. Szkoła dysponowała niewielką liczba pomocy dydaktycznych; 2 globusy, 2 mapy, 70 woluminów w bibliotece, roczniki „Płomyczka”.
Jesienią 1937 roku Rada Gromadzka w Dzikowcu podjęła inicjatywę budowy siedmioklasowej szkoły powszechnej. Przekazano plac i drewno na budowę. Powołano Społeczny Komitet Budowy Szkoły, ale wszelkie działania przerwała II wojna światowa. We wrześniu 1939 roku Szkoła Podstawowa w Dzikowcu zainaugurowała nowy rok szkolny w bardzo trudnych warunkach. Okupant kazał okroić programy nauczania; wyrzucono historię Polski, geografię, literaturę i pieśni polskie.

Do 1 marca 1940 roku funkcję kierownika szkoły pełniła Józefa Piekarowa. Po jej zwolnieniu funkcję tę objął Rusenko, pochodzący z okolic Strzyżowa, a tuż przed samym wyzwoleniem Rola. W okresie okupacji nauczycielami byli Maria Michno, Julia Zawieyska, Władysława Straub. Uczono bez podręczników, w języku polskim. Na stopniu niższym obowiązywało czytanie, pisanie, rachunki, gry i zabawy, religia. Na stopniu wyższym uczono się wypowiadać po polsku na tematy środowiskowe, czytania, matematyki ( liczby całkowite i ułamki), przyrody, zajęć praktycznych i rysunku.
W latach 1944-1976 obowiązki kierownika Szkoły Podstawowej w Dzikowcu pełnili Rola, Stanisław Ochorak, Franciszek Serafin. W latach 1947 – 1957 z inicjatywy mieszkańców wybudowano nową szkołę, która po kilku remontach i rozbudowach służy do dziś dzikowieckim uczniom.

Dzikowiecka oświata, podobnie jak w całej Polsce, przechodziła wiele reform:
1 I 1973 – powołanie Gminnego Dyrektora Szkół w Dzikowcu (gminni dyrektorzy: Marian Piórek, Franciszek Serafin, Anna Marek),
1 IX 1973 – powstanie Państwowego Domu Dziecka w dworku Błotnickich,
1 VIII 1975 – powołanie Zbiorczej Szkoły Gminnej w Dzikowcu (dyrektorem gminnym jest Anna Marek),
1 IX 1984 – likwidacja gminnego dyrektora, powołanie gminnego inspektora oświaty (funkcję tę pełnił Wojciech Mroczka),
1 września 1999 – utworzenie Zespołu Szkół w Dzikowcu , w którego skład wchodzi sześcioklasowa szkoła podstawowa i trzyletnie gimnazjum ( dyrektorzy- Zygmunt Skowroński, Irena Blat)

Opracowano na podstawie książek:

1. Mroczka Wojciech: „Lipnica wieś królewska, lasowiacka, moja ziemia rodzinna”, VARIA Kolbuszowskie Nr 8, 1997
2. Piórek Marian: „Szkice do dziejów Dzikowca i okolic”, VARIA Kolbuszowskie Nr 6, 1995
3. Piórek Marian: „Dzieje szkolnictwa parafialnego, ludowego, powszechnego i podstawowego w powiecie kolbuszowskim ( XVI-XX w.), Kolbuszowa 2008